الکتروکاردیوگرام (ECG) شامل چندین موج و فاصله است که هر کدام نشان‌دهنده مرحله‌ای از فعالیت الکتریکی قلب و تغییرات سلولی مربوطه هستند. برای درک بهتر پاسخ، مراحل و تغییرات غلظت یون کلسیم را بررسی می‌کنیم:

• موج P و فاصله P-R: این مرحله نشان‌دهنده دپولاریزاسیون دهلیزها است. در این مرحله، کانال‌های کلسیمی نوع L شروع به باز شدن می‌کنند، اما هنوز غلظت کلسیم به سطح بالایی نمی‌رسد. این کانال‌ها برای انقباض اولیه‌ی دهلیز فعال می‌شوند، اما بیشترین افزایش غلظت کلسیم در این مرحله مشاهده نمی‌شود.
• کمپلکس QRS: این بخش نمایانگر دپولاریزاسیون بطن‌ها است و اغلب با فعال شدن کانال‌های سدیمی سریع همراه است. این مرحله ارتباط مستقیمی با افزایش سریع کلسیم در میوسیت‌های دهلیزی ندارد، زیرا بیشتر فعالیت‌های مرتبط با بطن‌ها در این مرحله رخ می‌دهد.
• موج T: موج T نشان‌دهنده رپولاریزاسیون (بازگشت به حالت قطبی) بطن‌ها است و در این مرحله کلسیم به داخل سلول‌ها حرکت نمی‌کند؛ بلکه بیشتر کانال‌های پتاسیمی فعال می‌شوند تا غشای سلولی را به حالت استراحت بازگردانند. بنابراین، این مرحله نیز با بیشترین افزایش کلسیم در دهلیزها همخوانی ندارد.
• فاز پلاتو در بازه Q-T: این مرحله مهم‌ترین و طولانی‌ترین فاز در طی انقباض بطن‌هاست. در این مرحله، کانال‌های کلسیمی نوع L به طور گسترده‌ای باز می‌شوند و کلسیم به داخل سلول‌ها جریان پیدا می‌کند، که باعث می‌شود غلظت یون کلسیم در سیتوپلاسم سلول‌های عضلانی به حداکثر خود برسد. افزایش غلظت کلسیم در طول فاز پلاتو برای حفظ انقباض طولانی‌مدت عضلات دهلیزی و بطنی ضروری است. این افزایش طولانی‌مدت غلظت کلسیم منجر به قوی‌تر شدن انقباضات و پمپاژ مؤثر خون توسط قلب می‌شود.

بنابراین، گزینه ۴ (فاز پلاتو در بازه Q-T) صحیح است زیرا در این فاز، بیشترین تغییرات در سطح کلسیم سلولی اتفاق می‌افتد و غلظت آن به بالاترین سطح خود می‌رسد.