ویژگی های پاروویروس ها:

• پاروویروس‌ها از کوچک‌ترین ویروس‌های DNA دارو فاقد انولوپ هستن. 
• اعضای خانواده پاروویروس ها: پاروویروس B19، بوکاپاروویروس.
• بوکاپاروویروس، عمدتاً منجر به بیماری‌های حاد تنفسی می‌شه.
• بیماری‌ها: اریتم عفونی (بیماری پنجم) ، hydrops fetalis (ادم جنینی) ، التهاب مفاصل در بزرگسالان و بحران آپلاستیک (کم‌خونی مزمن)
• پاروویروس ها برای تکثیر نیاز به کمک ویروس های دیگه نیز دارن. 
• پس از عفونت با پاروویروس B19، سیستم ایمنی بدن به تولید آنتی‌بادی‌های IgM و IgG علیه این ویروس پاسخ می‌ده. IgM‌ها معمولاً اولین آنتی‌بادی‌هایی هستن که پس از عفونت تولید می‌شن و نشان‌دهنده عفونت حاد هستن.. IgGها بعداً تولید می‌شن و مدت زمان بیشتری در خون باقی می‌مونن و نشان‌دهنده عفونت گذشته یا ایمنی در برابر ویروس هستن. (تأیید گزینه 4)
• پاروویروس B19 دارای کپسید پروتئینی است که ژنوم DNA تک رشته‌ای آن را احاطه می‌کنه. همچنین، این ویروس به طور اختصاصی به سلول‌های پیش‌ساز اریتروئید (سلول‌های خونی قرمز نابالغ) تمایل داره. (رد گزینه 1)
• گیرنده سلولی برای پاروویروس B19 یک آنتی‌ژن به نام گلبوزید است که بر روی سطح بسیاری از سلول‌ها، از جمله سلول‌های پیش‌ساز اریتروئید، سلول‌های اندوتلیال و سلول‌های اپیتلیال وجود داره. (رد گزینه 2)
• توالی‌های پایانی روی DNA خطی پاروویروس به عنوان پرایمر برای آغاز سنتز DNA مورد استفاده قرار می‌گیرن. تکثیر DNA پاروویروس به مکانیسم‌های پیچیده‌تری نیاز داره که شامل آنزیم‌های ویروسی و سلولی است. (رد گزینه 3)