1. پیوسیانین (Pyocyanin)

پیوسیانین یک متابولیت ثانویه تولید شده توسط سودوموناس آیروجینوزا است که به عنوان یک رنگدانه عمل می‌کنه. پیوسیانین دارای خواص اکسیداتیو است و می‌تونه تولید گونه‌های واکنش‌پذیر اکسیژن (ROS) مانند سوپراکسید و هیدروژن پراکسید رو تحریک کنه. این مولکول‌ها می‌تونند به بافت میزبان آسیب برسانند و منجر به تحریک پاسخ‌های التهابی بشن. همچنین، پیوسیانین می‌تونه آزادسازی اینترلوکین ۸ (IL-8) را افزایش بده که باعث جذب و فعال‌سازی نوتروفیل‌ها در محل عفونت میشه و پاسخ التهابی رو تقویت می‌کنه (تایید گزینه 1).

2. اگزوتوکسین A (Exotoxin A)

اگزوتوکسین A یکی از مهم‌ترین سموم تولید شده توسط سودوموناس آیروجینوزا است. این سم پروتئین سنتاز رو مهار می‌کنه و منجر به مرگ سلولی میشه. اگزوتوکسین A با مهار سنتز پروتئین در سلول‌های میزبان، باعث توقف رشد و تکثیر سلولی میشه و منجر به آسیب بافتی میشه. هرچند اگزوتوکسین A یک فاکتور بیماری‌زا قوی است، ولی نقش مستقیم در تولید سوپراکسید، هیدروژن پراکسید یا افزایش آزادسازی اینترلوکین ۸ نداره (رد گزینه 2).

3. الاستاز (Elastase)

الاستاز یک آنزیم پروتئولیتیک است که توسط سودوموناس آیروجینوزا تولید میشه. این آنزیم می‌تونه پروتئین‌های مختلف میزبان رو تجزیه کنه، از جمله الاستین و دیگر پروتئین‌های ماتریکس خارج سلولی. الاستاز منجر به تجزیه و تحلیل بافت میزبان میشه و نقش مهمی در گسترش عفونت داره. با این حال، الاستاز به طور مستقیم در تولید سوپراکسید، هیدروژن پراکسید یا افزایش آزادسازی اینترلوکین ۸ نقشی نداره (رد گزینه 3).

4. اگزو آنزیم S (Exoenzyme S)

اگزوآنزیم S یک پروتئین است که توسط سیستم ترشح نوع III (T3SS) از سودوموناس آیروجینوزا به داخل سلول‌های میزبان تزریق میشه. این آنزیم نقش مهمی در ایجاد اختلال در عملکرد سلول‌های میزبان و فرار باکتری از پاسخ‌های ایمنی داره. اگزوآنزیم S باعث تغییر در سیگنالینگ سلولی و مرگ سلولی میشه. با این حال، اگزوآنزیم S به طور مستقیم در تولید سوپراکسید، هیدروژن پراکسید یا افزایش آزادسازی اینترلوکین ۸ نقشی نداره (رد گزینه 4).