بیماری گرافت علیه میزبان (GVHD) 

ریسک فاکتورهای بیماران در معرض خطر GVHD عبارتند از: 

• مبتلایان به نقص ایمنی ارثی 
• بیمارانی که تحت پیوند سلولهای بنیادی اتولوگ یا آلوژنیک قرار میگیرن 
• دریافت کنندگان داروهای سرکوبگر ایمنی مانند آنالوگهای پورین یا پیریمیدین آنتی بادی anti-CD۵۲ یا گلوبولین ضد تیموسیت (ATG) 
• جنین هایی که تحت ترانسفیوژن داخل رحمی قرار گرفتن 
• دریافت فرآورده های خونی از افراد خویشاوند 

تظاهرات بالینی:

این بیماری ۵ تا ۱۰ روز بعد از انتقال خون با سیتوپنی ،تب، راش پوستی، اسهال و اختلال عملکرد کبد تظاهر می یابه (دقیقا شبیه صورت سوال!) 

پیشگیری:

1. رادیاسیون (پرتوتابی) به فرآورده های خونی سلولی با دوز حداقل ۲۵ (تایید گزینه ۱). 
2. استفاده از تکنیکهای کاهش تعداد پاتوژن که تموم سلولهای زنده رو تو فرآورده های خونی از بین میبره.

• نکته: از اونجایی که کنسانتره گرانولوسیت دارای تعداد بسیار زیادی لنفوسیته همواره باید تحت رادیاسیون قرار بگیره.

پیش آگهی GVHD ناشی از انتقال خون نسبت به درمانهای سرکوبگر ایمنی و درمانهای تخریبی پس از پیوند آلوژنیک مغز استخوان بسیار مقاوم بوده و تو بیشتر از ۹۰ درصد موارد موجب مرگ میشه!